Eusko Jaurlaritzak baserritarrik gabeko elikagaien ekoizpenaren aldeko apustua egin du, eta ekimen berriak pilatzen ari dira. Brasilgo JBS multinazionalak (Brasilgo ustelkeria eskandalu handienetako baten egilea) bultzatutako eta Joanes Labayenek (Cuatrecasas) aholkatutako BioTech Foods programari Cocoon Bioscience gehitu behar zaio. 2022an sortutako enpresa da, eta Mondragon Korporazioa eta Bexen Medical dira inbertitzaile nagusiak, Basque-Euskal Herriko Arrisku Kapitaleko Funtsarekin (SPRI) batera. Proteinak eta entzimak egiten espezializatu dira, eta, horretarako, krisalida egoeran dauden intsektuak (intsektua larba formaren ondorengo fasean eta heldu formaren aurreko fasean sartuta dagoen kapulua, non geldirik eta elikatu gabe egoten den) erabili dituzte errendimendu handiko hazkunde-faktore gisa haragi sintetikoaren industriarako. Horretarako, fabrikazio-planta bat eraiki nahi dute Zamudioko teknologia-parkean.
Orain arte, ekimen horien guztien helburu nagusia baliabide ekonomikoak erakartzea eta munduko elikagaien ekoizpenerako irtenbide garbi eta iraunkor bihurtzea da. Ez genuke ahaztu behar azken berrogei urteotan nekazaritza eta abeltzaintza indartu eta industrializatzeko prozesuak porrot egin duela munduko biztanleentzat beharrezkoa den elikadura-ekoizpenaren bermatzaile gisa, eta munduko desnutrizioa handituz doala. Ez dugu ahaztu behar munduko elikaduraren % 75 nekazariek sortzen dutela eskala txikian eta nekazaritza ekologikoan.
Trenen talka baten atarian gaude: elikadura-ekoizpen jasangarria, nekazaritza-ekologian oinarrituta eta ahalik eta jende gehienarekin, finantza-kapitalean oinarritutako elikadura-produkziorako irtenbide teknologiko eta zientifikoen aurrean.
Ezinbestekoa da elikadurari eta haren ekoizpenari buruzko eztabaida publiko bati ekitea. Ekoizpen-eredu guztiak bateragarriak direla dioen diskurtsoa jasanezina da, eta premiazkoa da oinarriak ezartzea ekoizpen-eredu iraunkorrerako trantsiziorako.
Sindikalismotik ezin gara heriotza gozo baten kudeaketara mugatu, eta gure desagerpena alarma-elementu gisa irudikatu. Hainbat mailatako proposamenak artikulatu behar ditugu, Europa mailako merkatuen erregulaziotik eta merkataritza libreko itunekiko hausturatik hasi eta tokian-tokian elikadura-sistema berriak eraikitzeraino. Eta, aldi berean, gure proposamenen zentzu estrategikoa berreskuratzea, ezin gara aktibismora mugatu. Elikagaien ekoizpenak eta iraunkortasunak txanpon beraren bi aldeak izan behar dute.
Badakigu gobernuak kapitalaren menpe daudela, baina gure elikagaien garapen- eta ekoizpen-ereduari gehiengoaren gizarte-babesa lortzea gure esku dago. Azaroaren 30eko greba orokorrari begira elikadura zainketen esparruan kokatzea oso ariketa pedagogikoa eta praktikoa izan da. Biztanleengan indar handiagoz eragin daiteke sentsibilizazio-klabeetan, dinamika berriak aztertuz eta, aldi berean, gizarte-akordio zabal eta berrituak artikulatzen joango garen agertoki bat landuz.
