[La Vía Campesina]

Abenduaren 3ko arratsaldean, igandea, kontinente guztietako La Vía Campesinako eta Palestinako ordezkariek azterketa kritikoak egin zituzten beren eskualde-testuinguruetatik abiatuta, eta loturak ezarri zituzten krisi klimatikoaren, migrazioaren eta ezegonkortasun politikoaren artean. Elikadura-subiranotasunaren aldeko mugimendu global baten eraikuntzaren eta aurrerapenaren osagai kritikoa da hori, errealitate geografikoen, borroken eta garaipen desberdinen kontzientzia kritikoa sustatzeko.

Latinoamerika

Cesar Villanovak, El Salvadorreko LVCko ordezkariak, Latinoamerika neoinperialismoaren aurkako borrokan azken borroka-eremu kritikoetako bat dela adierazi zuen. Latinoamerikaren odolezko gerra bat -hau da, baliabideak- egiten ari da, eta gerra hori ez da sinbolikoa soilik, oso erreala baizik, eta Mexiko eta El Salvadorretik Kolonbiara eta hegoaldera Txilera doazen lurraldeetan sentitzen da.

Afrika

Villanovak lurralde-gatazkei buruz egindako eztabaidan oinarrituta, Albert Bahana Manzambik (COPACO, Kongoko Errepublika Demokratikoa) Afrikako esperientziaren ikuspegi bat eskaini zuen jarraian, eta nabarmendu zuen zenbait enpresa multinazional presioa egiten ari direla Afrika ezegonkortzeko. "Segurtasun-falta nola areagotzen den ikusten dugu", ohartarazi zuen Bahana Manzambik, "estatu-kolpeen eta erantzun-gobernuen gorakada ikusten dugu". Garrantzitsua da adieraztea segurtasun-falta hori sakon errotuta dagoela elikadura-subiranotasunari eta horrek testuinguru politikoarekin dituen loturei dagokienez. "Ez dago segurtasunik eta inork ez ditu nekazariak babesten". Ezegonkortasun politikoaren auzia migrazio-krisi gero eta larriagoa bultzatzen ari da. "Jendea Europara ihes egiten ari da, eta etsi-etsian ari da iristen, eta bidean hiltzen ari da, eta hiltzen direnean, familia osoak galtzen dira, seme-alabak, bikoteak; mundu guztia galtzen ari da".

Asia

Afrikatik Asiara pasa zen panela, Chukki Nanjundaswamyrekin (KRRS, India), Bahana Manzambiko guneekin berehala konektatuz eta krisi klimatikoa migrazioa bultzatzen duen faktore nagusi gisa kokatuz. Nanjudaswamyren arabera, krisi klimatikoa ez da urrun dagoen errealitatea; "Asia, Afrika, Amerika eta Europa osoan sentitzen ari garen krisia da". Hondamendi klimatikoaz haratago, Nanjundaswamy deigarria izan zen zorraren krisiari buruz, mundu guztiari eragiten dion krisi gisa. Pakistandik Argentinara, Greziatik igaroz, krisi honen korapilo bakoitza finantza-erakundeen zereginarekin lotuta dago. "Herrialde bati edo besteari errua botatzearen aurka egin behar dugu, finantza erakundeek krisi honen eraikuntzan duten papera aitortu baizik. Langabeziaren errua etorkinei egozten zaie, eta ez etorkinek sustatzen dituzten finantza-akordioei".

Nanjundaswamyk nabarmendu zuen hirugarren egoera kritikoa mugimendu sozialen kriminalizazioa izan zen. Azken hamarkadetan, mugimendu sozialak eta haien liderrak akusatuak, vilipendiadxak, atacadxak eta asesinadxak izan dira, gobernuek eta korporazioek sare sozialak erabiltzen baitituzte mugimenduen aurkako ezinegona sortzeko. Nanjundaswamyk dei egin zien LVCko aktibista guztiei batzen gaituzten estrategien garapenean lan egin dezaten, eta azpimarratu zuen "batzen gaituena etorkizun hobe batean dugun itxaropen kolektiboa dela; baliteke krisi global bati aurre egitea, baina gure itxaropenarekin bidezkoak, feministak eta iraultzaileak izango diren proposamen berriak eraiki ditzakegu". Konferentzia hau "justizia sozialeko mundu bat irudikatzeko" beste gune bat da.

Europa

Europara igaroz, Leonardo Van den Bergek (Toekomstboeren, Herbehereak) argudiatu zuen urak sarrera argia ematen duela krisi klimatikoaren materialtasuna ulertzeko: uraren erabilera oso desberdina da, eta golf-zelaietarako eta igerilekuetarako erabiltzen dute, adibidez, aberatsek; jendeak, berriz, edateko ura behar du mundu osoan. Van den Bergek LVCko ehunka parte-hartzaileri gogorarazi zien benetako irtenbide bakarra lurra, haziak eta ura birbanatzea dela, eta horrek esan nahi du klase menderatzaileak, korporazio multinazionalek kontrolatuta, tokiko lurraldeen gaineko kontrolari eta tokiko komunitateei kendutako baliabideei uko egin behar diela.

Van den Bergek nota indartsu batekin amaitu zuen, kolonizazioa kritikoki deseraikiz eta kolonizazioa etengabeko prozesua dela gogoraraziz. Palestina, gogoratu zuenez, errealitate horren adibide tragikoa da. Hala ere, kolonizazioa ez dago hor kanpoan bakarrik, hemen barruan ere badago, gure buruetan; Van den Bergek bere burua deskolonizatzeko eskatu zion publikoari.

Palestina

Yasmeen El-Hasanek (UAWC-Palestina) Palestinan garatzen ari den genozidioaren azterketa sakona eskaini zuen. Azken 24 orduetan, El-Hasan hasi zen, Israelek 700 gazatar sarraskitu ditu. Egiturazko indarkeriaren garrantzia kontatzean, El-Hasanek oso argi utzi zituen Israelgo lurralde-indarkeriaren eta elikadura-subiranotasunari buruzko gaien arteko loturak. Argudiatu zuenez, "erail dituzten nekazarien kopurua kontaezina da. Arrantzaleak hil dituzte beren itsasontziak bonbardatu zituztenean janari bila zihoazenean".

Egiturazko indarkeriaren eta elikadura-subiranotasunaren arteko loturak azpimarratuz, El-Hasanek argudiatu zuen Israelek ikuspegi argia duela "azpiegitura guztiak suntsitzeko, gosea gerra-arma gisa erabiltzeko eta bonbetatik bizirik ateratzen direnek sostengurik gabeko etorkizunari aurre egin diezaioten ziurtatzeko". Azken bi hilabeteetako sintoma bat baino gehiago, argi dago "hau ez da berria, nik bizi izan dudana baino denbora gehiago darama gertatzen, gutariko edozeinek bizi izan duena baino". Hala ere, El-Hasanek argudiatu zuen hori Israelen ez ezik, Sudanen eta munduko beste leku askotan ere gertatzen ari dela; gatazka horiek neokolonialismoak eta kapitalismo klimatikoak sortzen dituzte.

El-Hasanek esan zuen LVCko ekintzaileak "borroka globalizatzeko" daudela hemen, "itxaropena globalizatzeko". Jendeari begira, honako hau adierazi zuen: "Hondamendi honen erdian gauden bitartean, energiaz gainezka gaude; Palestinan inoiz ikusi dugun masa-mobilizaziorik handienaren lekuko gara". – Jendetza txaloka ari zen bitartean, berak jarraitu zuen esaten "hau ez dela soilik ibilbide luzeko ekintzaileen artean ikusten ari, baizik eta kontinente guztietan, Asian, Afrikan, Latinoamerikan, Estatu Batuetan – bestaren sabela bera –, dena Palestinaren alde".

"Elkartasunak askatu egiten du. Tresna askatzailea da. Eta LVC askapen gune bat da. Deskolonizazioa ez da metafora bat. Ez gara askatuko, mesedez, biktima perfektua izanda. Munduko herriei elkartasuna adieraziz askatuko gara, kolonoen kolonialismoa deseginez. Eta nola egingo dugu? Zarata egiten jarraitzen dugu. Presioa egiten jarraitzen dugu. Palestinatik sentitzen dugu. Funtzionatzen ari da. Eta Palestinaren askapena ez dago hutsean. Emakumeen askapena da. LGBTQ kolektiboen askapena da. Herri osoaren askapena da. Iraun egingo dugu eta aske izango gara. Eta ibaitik itsasoraino, aske izango gara".