Plantamos topaketaren bigarren edizioa joan den asteburuan egin da Allarizen (Ourense). Mugimenduak Estatu osoko 50 kolektibotako 200 pertsona baino gehiago bildu ditu. Besteak beste, "nekazaritzako elikagaien sistema nekazaritza-ekologiko bihurtzea" aldarrikatu du.

Elikadura burujabetzaren aldeko mugimenduaren eraketak eta barne-artikulazioak markatutako asteburuaren ondoren, Plantamos Estatuko bigarren topaketa, Allarizen, hilaren 18tik (ostirala) gaur arte, A Limia eskualdean zehar egindako ibilbide batekin amaitu da, nekazaritza eta abeltzaintza industrialaren inpaktuak zuzenean ezagutarazteko helburuarekin.

Topaketan zehar, hainbat dinamika eta prestakuntza gauzatu dira, nekazaritzako elikagaien ereduak gizartean eta ingurumenean dituen eraginak salatzeko estrategiak ezartzeko eta elikagaien subiranotasunaren esparruan nekazaritza-ekologiako trantsiziorantz kolektiboan aurrera egiteko hurrengo urratsak mahai gainean jartzeko, elikagaien ekoizpenaren agroindustrializazioaren alternatiba gisa.

Horrela, komunikazioari eta mobilizazio-estrategiei buruzko tailerrak egin dira, eta parte-hartzaileak lantaldeetan antolatu dira gai espezifikoei buruz, hala nola lurraldeetako borrokei buruz, pertsonentzat eta ingurumenarentzat elikadura osasuntsua eta osasungarria defendatzeko, edo nekazaritza-ekologiako ekoizpen-ereduek aurrera egitea zailtzen duten mehatxu sistemikoei buruz.

Topaketarekin bat eginez, ekintzaile talde bat Ourenseko abeltzaintza industrialeko enpresa ezagun baten instalazioetara hurbildu da, trantsizio agroekologikoa eskatzeko eta nekazaritza eta abeltzaintzako industriaren eragina salatzeko. Ekintzaileek pankartak zabaldu zituzten inguruetan eta 300 litro minda itzuli zizkioten enpresari.

Gure ustez, arazo horiek konpontzeko "nekazaritzako elikagaien sistema nekazaritza-ekologiko bihurtu behar da: desindartu, agrotoxikoak murriztu, elikagaien ekoizpena, eraldaketa eta merkaturatzea birlokalizatu...". Hau da, trantsizio agroekologikoa abian jartzea, administrazio guztien konpromisoarekin eta herritarren inplikazioarekin, "trantsizio ekologikoa ez baita gertatuko nekazaritzako elikagaien sistema bezalako elementu nagusi bat berriz aztertu gabe".

Elikadura-subiranotasunaren aldeko mugimenduak berretsi duenez, nekazaritza familiarra eta soziala da "landa-eremuei kohesio soziala eta bizia ematen diena, nekazaritza-biodibertsitatea zaintzen duena, elikagai osasuntsu eta iraunkorrak ekoizten dituena, eta sozialki bidezkoa eta iraunkorra den nekazaritzako elikagaien eredu baten pean garatzen dena, ikuspegi feministarekin eta ekonomia sozial eta solidarioan oinarrituta". Ekoizpen- eta kontsumo-eredu horretan oinarritu behar da elikadura-sistemen garapena, krisi ekosozial, klimatiko eta biodibertsitatearen aurrean benetan iraunkorrak eta erresilienteak izan daitezen.