Datorren irailaren 26an Bake akordioa sinatuko dute FARCek eta Kolonbiako estatuak, Cartagena hirian. Horren ondoren, kontsulta-prozesu bati ekin zion, eta plebiszitu bat onartu zuen. Bertan, kolonbiarrek Bakearekiko konpromisoa berretsi zuten, eta horrek gatazkaren amaiera markatu zuen. Kolonbian bakea sendotzea gertaera historikoa izango da, ez herrialde honentzat bakarrik, baita munduarentzat ere, bost hamarkadako gerraren ondoren.

Urte hauetan, hainbat izan dira gatazkaren eragileak, eta horietako bat nekazaria da; 5 milioi pertsona baino gehiago ordezkatzen ditu, barne-gerra honen ondorioak eta kostuak bere baitan bizi izan dituztenak, 50 urte baino gehiago hauetan heriotza, desplazamendua eta eranztea eragin dutenak, liskar eta liskar agertoki nagusia.

"Orain bakeaz hitz egiten dute nire seme-alaba guztiak hil dizkidatenean, inoiz ezin izan gara gerra honen erdian bete-betean bizi", esan du nekazariak Putumayoko departamenduan.

Kolonbiak 42 milioi hektarea inguru ditu nekazaritza eta abeltzaintzarako, baina kontinenteko herrialderik desorekatuenetako bat ere bada, lur asko esku gutxitan, eta lurrik gabeko nekazari asko. Horrek miseria eta pobrezia eragiten ditu, eta zuzenean eragiten die lurralde horietan bizi diren herriei.

Ildo horretan, bake-akordioak hainbat erronka ditu aurretik; izan ere, egiturazko gaiak ukitzen ez baditu ere, gutxienez puntu egoki batera iritsi beharko luke, justizia sozial, ekonomiko eta ingurumenezkoarekin, nekazariek bizitza duina izateko dituzten eskubideak bermatuz.

Kolonbiarekiko Elkartasunerako Nazioarteko Misioak (irailaren 20tik 24ra), La Via Campesinak eta Landako Erakundeen Latinoamerikako Koordinakundeak antolatuta, bake-prozesuaren bermatzaile gisa, lehen egunean harrera egin zitzaion Kongresu Nazionalean. Ondoren, gatazkaren hainbat gune enblematikotara joan zen, hala nola Putumayora, Santanderreko iparraldera, Magdalenara, El Metara eta Popayanera, non nekazarien erakundeek, kooperatibek, giza eskubideen aldeko erakundeek eta sektore horrekin konprometitutako hainbat eragilek harrera egin baitzieten.

Latinoamerika, Afrika eta Europako 16 herrialdek osatutako misioaren ordezkaritzak testigantzak entzun zituen, salaketak jaso zituzten, jazarpen politikoa, desagertzeak eta gerran zehar nekazarien familiek bizi izan dituzten heriotzak ezagutu zituzten. Misioaren zeregina nekazariek bake-testuinguruan duten giza eskubideen eta lurraren egoera egiaztatzea izan zen, Landa Erreforma Integralarekin lotutako akordioaren lehenengo puntua bermatzeko, hau da, Kolonbiako eremuetan lurrerako sarbidea demokratizatzeko eraldaketa batzuk bermatzeko. Gainera, Irekitasun Demokratikoarekin, Gatazkaren Amaierarekin, Legez Kanpoko Drogen Arazoari Konpontzearekin eta Gatazka Armatuaren Biktimekin lotutako beste puntu batzuk. Ostiral honetan, hilak 23, Misioak aurretiazko txostena aurkeztuko du, aste honetan zehar jasotako informazioetan oinarrituta.

Nabarmentzekoa da munduko biztanleriaren zati esanguratsu bat nekazariek osatzen dutela. Teknifikazio handiko mundu batean ere, jendeak nekazariek ekoitzitako elikagaiak jaten ditu. Nekazal nekazaritza ez da soilik jarduera ekonomiko bat, baizik eta pertsona guztien bizi-sostengua da. Hirietako biztanleen elikadura-subiranotasuna nekazarien ongizatearen eta nekazaritzaren mende dago, eta horregatik da estrategikoa aberastasunak eta lurra birbanatzea. Giza bizitza babesteko, garrantzitsua da nekazarien eskubideak errespetatzea, babestea eta betearaztea. Testuinguru horretan, garrantzi berezia hartzen du gaur egun Kolonbian bizi den bake-prozesuak, eremu horretatik eraikitzen eta bizitzen baita bakea.

Argazkia: La Vía Campesina. Ver foto original en alta resolución

Informazioa: Ikusi