Sortu eta 25 urtera, Txileko Asociación de Mujeres Rurales e Indígenas (ANAMURI) bere borrokak berretsi ditu Hirugarren Kongresu Nazionalean

[diarioUchilen argitaratutako berria]

Tercer Congreso de la Asociación Nacional de Mujeres Rurales e Indígenas (ANAMURI)

Seiehun pertsonak bildu zuten Txileko Landa Eremuko Emakumeen eta Indigenen Elkarte Nazionalaren (ANAMURI) Hirugarren Kongresua, Valparaison, urriaren 20tik 22ra. Hitzorduak erakundearen 25 urteko historia ospatzeko balio izan zuen, baita erakundearen jarduna gidatu duten printzipioak berresteko ere, hala nola hazien, elikadura-subiranotasunaren eta, oro har, naturaren defentsa.

Radio eta Diario Universidad de Chile irratiekin izandako elkarrizketan, Alicia Muñoz ANAMURIko presidenteak gogorarazi zuen 1998rako, elkartea osatu berria zenean, "Txilen ez zela inoiz egon landa-eremuko emakumeen, emakume indigenen, erakunde bat, haien problematika zaintzen zuena eta iritzi publikoan ikusarazten ez ziren emakumeen eskaerak, betebeharrak eta eskubideak jartzen zituena. Beraz, ANAMURIk emakumea bizitza publikora erradikalago atera zuen, emakume nekazaria eta emakume indigena", esan zuen.

Muñozek zehaztu zuen bidea ez dela erraza izan, hasieran erakunde tradizionalek zalantzan jarri baitzuten beren asmoa. "Mugimendu sindikala eta nekazarien mugimendua zatituko genituela ematen zuen, baina guk esan genien ez zela horrela izango, mugimendu sindikalarekin bat egin nahi genuela", azaldu zuen.

Ildo beretik, ANAMURIko presidenteak adierazi zuen "patriarkatuaren aurkako, kapitalismoaren aurkako, erlijio-sinesmenik gabeko eta alderdi politikorik gabeko emakumeen elkartea dela. Hau da, denak militanteak izan gintezkeen, baina erakundea ez da alderdi honekin edo beste batekin moldatzen. Guk, landako emakume gisa, gure arazoen alde borrokatzeko organikoa eman genion geure buruari lehen aldiz, gure historia ikusarazteko", azpimarratu zuen.

Urteetan zehar garatu dituzten ekintzei dagokienez, zuzendariak herrialdeko hainbat lekutan prestakuntza politikorako eskolak eratu izana aipatu zuen, baita ANAMURIk Elikadura eta Nekazaritzarako Nazio Batuen Erakundearen (FAO) konferentzietan parte hartu izana ere.

"Espazio horietan hazien gaia eztabaidatu denean, mundua elikatzen duten elikagaiak, guk borroka egin dugu. FAOren hitzaldi berberetan, bertako haziak zaintzeko kanpaina abiarazi genuen, nekazarien, emakume indigenen, jatorrizko herrien eskuetan, haziak gizateriaren ondare direlako", planteatu zuen.

Hirugarren Kongresuko erabakiak

Hazien defentsarekin eta erauzketa-industrien aurkako borrokarekin jarraitzea izan ziren ANAMURIko hiru eskualdeen arteko emakumeek beren Hirugarren Kongresuan hartu zituzten akordioetako batzuk.

Hasiera batean, diktaduran desagertutako emakume exekutatu eta atxilotuei omenaldia egin zitzaien, eta uraren defentsaren, herri indigenen eskubideen eta lanaren aldeko ekintzekin jarraitzea adostu zen, baita elikadura-subiranotasunaren aldeko ekintzekin ere. Azken puntu hori, Alicia Muñozen iritziz, oso garrantzitsua da gaur egun.

"Gobernuak elikadura-subiranotasunaren gaia hartu zuen, baina enpresaburuek bezala, elikadura-subiranotasuna elikagaien segurtasunarekin esaten du. Guk, aldiz, esaten dugu: subiranotasunik gabe ez da inoiz segurtasunik egongo, subiranotasunak babestuko zaituelako eta elikadura-segurtasuna emango dizulako", nabarmendu zuen.

"Orduan, guretzat hain sinpleak diren horrelako kontzeptuak argitzea ere kongresuak uzten digun irakaskuntza da", gaineratu zuen.

[Informazio osoa diarioUchile webgunean]